Rasy psów

Mops – charakterystyka rasy

Mops - charakterystyka rasy

Mops to rasa psa należąca do grupy psów do towarzystwa, według FCI zalicza się do sekcji małych molosowatych i jest spokrewniony z olbrzymimi dogami.

Wygląd mopsów

Idealna masa ciała mopsa wynosi pomiędzy 6,3 a 8,1 kg, a wysokość w kłębie u tej rasy nie powinna przekraczać 35 cm. Głowa tego psa w porównaniu do jego niewielkiego korpusu jest dość duża, okrągła, pysk krótki i szeroki, nie zadarty a zmarszczki mocne. Charakterystyczna jest u mopsów krótka, zakończona tępo, kwadratowa kufa oraz płaska, czarna trufla nosowa i duże, okrągłe oczy o ciemnych tęczówkach. Natomiast uszy, mops ma cienkie, małe, załamane i odchylone do tyłu. Tułów jego jest krótki, zwarty, klatka piersiowa szeroka, kończyny tylne bardzo mocne a ogon zawinięty, możliwie jak najbardziej przylegający do biodra i najlepiej podwójnie skręcony. Według standardu rasy, pies ten występować może w czterech wariantach: czarnym, srebrnopłowym, morelowym oraz płowym. Z jedną z tych podstawowych barw kontrastować powinny znakowania na głowie – maska, plamy na czole, polikach i uszach oraz pręga grzbietowa.

Charakter mopsów

Mopsy są inteligentne, ale także mają swoje zdanie i bywają uparte. Kochają cały świat i wszystkich dookoła siebie, szybko uczą się nowych rzeczy i są podatne na szkolenia. Nie sprawiają problemów wychowawczych, dlatego są idealnymi czworonogami dla osób, które nie mają doświadczenia w prowadzeniu psów. W stosunku do ludzi i innych zwierząt mopsy zawsze są przyjazne, otwarte, kochają swoich opiekunów i towarzyszą im na każdym kroku. Łagodne i cierpliwe, będą doskonałymi przyjaciółmi nawet dla kilkuletnich dzieci, muszą się one jednak nauczyć odpowiednio z psiakami obchodzić.
Mopsy żyją w zgodzie oraz harmonii z innymi psami i zwierzętami, nigdy nie zachowują się agresywnie w stosunku do nich. Doskonale się czują w większej grupie psów, najlepiej własnej rasy. Jednakże nie nadają się do pełnienia funkcji obrońców domu, nie są w stanie nikogo ugryźć ani sterroryzować. Są też dobrymi towarzyszami dla osób starszych i niepełnosprawnych. Nie mają wielkiego zapotrzebowania na ruch i dostosowują poziom aktywności do trybu życia właściciela. Mogą mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i małym mieszkaniu, jednak nie lubią samotności i braku zainteresowania. Są wierne, mimo to jeśli coś im się nie podoba, na przykład opiekun poświęca im za mało uwagi, mogą stać się uparte i złośliwe. Chętnie wychodzą na spacery, ale nie mogą być zmuszane do nadmiernego wysiłku. Wiele mopsów całkiem dobrze pływa. Lubią wodę i aportowanie, lecz nie są ambitnymi sportowcami, rozsądna dawka ruchu jest jednak dla nich wskazana, by zapobiegać otyłości. Mopsy chętnie wdrapują się na sofy i wyżej położone miejsca, jednak wchodzenie na schody jest dla nich niezdrowe i w razie konieczności lepiej przenosić je na rękach.

Historia mopsów

Według FCI mopsy są rasą angielską, jednak historia jej naprawdę zaczyna się na kontynencie azjatyckim. Prawdopodobnie mogła być ona tworzona nawet ok 3000 lat temu w obrębie Dworu Chińskiego, gdyż do tej pory, w starożytnych grobowcach odkrywane są tam kości podobnych do nich psów. Wiadomo, że do XIX wieku mopsy i inne rasy miniaturowe w Chinach mogli posiadać tylko przedstawiciele dworu, za hodowlę poza nim groziła kara śmierci. Sytuację zmieniły dopiero liczne wojny i kontakty handlowe, dzięki którym Brytyjczycy weszli w posiadanie tych psów Wkrótce zaczęły się one cieszyć zainteresowaniem arystokracji – sama królowa Wiktoria posiadała ich całą gromadę.

Ciekawe są także różnice w nazewnictwie tej rasy. W Anglii nazywano je holenderskimi mastifami, a później Pugami, we Francji – Carlinami, a w Holandii – Mopshondami. Z czasem rasa przestała budzić zainteresowanie i jej przetrwanie zawdzięczamy głównie hodowcom brytyjskim. Dzięki ich staraniom, w początkach XX w. mopsy znów stały się popularne na całym świecie.

Psy te są również wspominane w historii Polski. Jeden z przedstawicieli rasy widnieje na portrecie hrabiny Orzelskiej; wiadomo także, że mopsy były hodowane na dworze Stanisława Augusta.

Zdrowie mopsów

Dążenie hodowców do wyeksponowania zmarszczek i uzyskania jeszcze bardziej płaskiego nosa u mopsów spowodowało, że cierpią one na liczne schorzenia, takie jak problemy z oddychaniem, czy też często występujące u tej rasy zbyt długie podniebienie miękkie. Również podatne są one na choroby oczu: zapalenia i owrzodzenia rogówki. Mniej więcej 1 proc. psów tej rasy cierpi także na chorobę zapalną centralnego układu nerwowego – mopsie zapalenie mózgu (PDE).

Inne schorzenia

  • zespół oddechowy psów krótkoczaszkowych,
  • zespół suchego oka,
  • kręg połowiczy (doprowadza do asymetrii i skrzywienia kręgosłupa),
  • wodogłowie,
  • wrodzone zwichnięcie łokcia,
  •  alergie,
  •  przerost mięśnia sercowego,
  • problemy gastryczne,
  • stany zapalne skóry.

Pielęgnacja mopsów

By zapobiegać schorzeniom, mopsa trzeba odpowiednio pielęgnować. Ponieważ z natury psy te silnie linieją, powinny być często czesane. Ważne są też regularne kontrole oczu i uszu oraz ich czyszczenie, a fałdki znajdujące się na pyszczku zwierzaka powinny być zawsze czyste i suche. Trzeba też zwrócić uwagę na zbilansowane odżywianie, gdyż psy te mają tendencję do nadwagi. Równie ważne jest systematyczne czyszczenie zębów, gdyż rasa ma tendencje do odkładania się kamienia nazębnego,

Ceny mopsów

U profesjonalnych, zrzeszonych hodowców cena za rodowodowego mopsa wynosi od 2500 do nawet 5000 zł.

Ciekawostki o rasie mops

  •  w Chinach cesarskich posiadanie psa w typie mopsa było nie lada przywilejem. Uchodziły one za „królewskie pieski” i trzymane były w pałacu przez samego cesarza, a nierzadko posiadały one nawet własnych ochroniarzy.
  •  pies ten był postrzegany przez członków loży masońskich w Niemczech jako uosobienie zaufania i wierności, stąd w 1745 roku oficjalnie powstał w Norymberdze Zakon Mopsów.
  • „życie bez mopsa jest możliwe, ale pozbawione sensu”, powiedział Loriot – niemiecki komik, autor komiksów, pisarz i reżyser.
  • wielką miłośniczką mopsów była Katarzyna Wielka
  • w 2016 roku Brytyjskie Stowarzyszenie Weterynaryjne zaapelowało, by ze względu na obciążenia chorobami i dobro psów nie podejmować pochopnie decyzji o zakupie takiego zwierzęcia, a Holandia zakazała w 2019 roku ich hodowli

Share:

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *