Kraj pochodzenia: Szwajcaria
Przeznaczenie: Pies towarzyszący, stróżujący i gospodarski
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ górski
Wygląd ogólny: Istnieją dwie odmiany bernardyna: odmiana krótkowłosa (twardowłosa) i odmiana długowłosa. Obie odmiany są psami potężnej budowy, harmonijnie zbudowanymi o silnym prostym i muskularnym tułowiu, potężnej głowie i inteligentnym wyrazie.

Usposobienie i charakter: Przyjacielski, temperament spokojny do żywego, czujny.

Wysokość:
minimum: psy : 70 cm; suki:65 cm
maximum: psy : 90 cm; suki: 80 cm
Psy przekraczające górną granicę wzrostu nie są niżej oceniane, o ile sprawiają harmonijne wrażenie ogólne i poruszają się poprawnie.

Waga: 55 – 100 kg

Ważne proporcje: Idealna proporcja wysokości w kłębie do długości tułowia (mierzona od rękojeści mostka do guza siedzeniowego) jest jak 5: 6.

Szata: Odmiana krótkowłosa (twardowłosa): Włos okrywowy gęsty, gładki, przylegający i nie szorstki: obfity podszerstek. Na udach lekkie „portki”; ogon okryty gęstym włosem.
Odmiana długowłosa: Średniej długości prosty włos okrywowy o obfitym podszerstku; na biodrach i zadzie przeważnie trochę falisty. Na udach obfite „portki”, kończyny przednie pokryte piórami. Głowa i uszy pokryte krótkim włosem; na ogonie włos długi.

Maść: Kolor podstawowy to biel z mniejszymi i większymi czerwono rudymi łatami (psy o umaszczeniu łaciatym) aż do czerwono rudego płaszcza na grzbiecie i słabiznach (psy o umaszczeniu płaszczowym). Jednakowo cenione jest umaszczenie odwrotne: czerwono rudy płaszcz poprzerywany bielą. Dopuszczalne czerwono rude pręgowanie. umaszczenie brązowożołte tolerowane. Pożądana ciemna oprawa głowy. Tolerowany czarny nalot na tułowiu.

Chód: Harmonijny, energiczny ruch. z dobrym napędem tylnych kończyn, łapy przednie i tylne prowadzone po linii prostej.